-Moda`da sensiz bir yüzleşme-
Aylardan Mart, günlerden sensizliğin ertesi
Yanlızlıktan üşüyorum…Soba boş yere yanıyor…
Seni görmek pek mümkün olmuyor,
Yeşeren duygular; sessizce soluyor.
Uslanmaz kalbim almış başını gidiyor,
Sensizliği yaşadığımda, şiirlerim sanki ızdırap oluyor.
Sigaramda duman duman tütersin,
Sen bu kalbe ömür boyu yetersin.
Bu hasrete sensizliğe ne dersin,
Nerde olsan kimde olsan bendesin.
Nasıl tutuşuyor sevince insan,
Gözümden anlardın yüzüme baksan.
Bir el versen umut ışığı yaksan,
Sensiz gecer mi ahir zaman.
Yanan bir ateşi cevirdin küle,
Neler anlatırdı bir gelse dile.
Senin taş dediğin şu kalbim bile,
Aşkınla çarpar ölesiye.